آزمایش بارگذاری استاتیکی که از سال‌های دور به عنوان روش مرجع تعیین باربری شمع مورد استفاده می‌باشد محدودیت‌هایی دارد که در برخی از مواقع نمی‌تواند به عنوان یک روش مؤثر و اقتصادی برای کنترل کیفی شمع‌های پروژه مورد استفاده قرار گیرد. این محدودیت‌ها عبارتند از:
- هزینه بالای ساخت سیستم عکس‌العمل (شمع کششی یا سربار) خصوصاً برای تست‌های بیش از 500 تن
- زمان قابل توجهی برای آماده سازی و انجام آزمایش مورد نیاز است.
- مراحل مختلف تست استاتیک باعث ایجاد اختلال و بعضاً توقف فعالیت‌های اجرایی در محدوده اطراف محل آزمایش می‌گردد.
- انجام آزمایش بصورت کاملاً استاندارد (طبق استاندارد ASTM D1143) مستلزم رعایت محدودیت‌هایی است (استفاده از Load Cell، رعایت فاصله آزاد بین شمع آزمایش و شمع‌های کششی و ...) که به دلیل اثر فزاینده‌ای که روی هزینه‌ها دارند عموماً رعایت نمی‌شوند.
- در مواقعی که تست تا بار نهایی انجام نگیرد می‌بایست از روش‌های مختلف برون یابی استفاده شود که تخمین‌های متفاوتی از وضعیت باربری شمع به دست می‌دهند.
- دستیابی به توزیع باربری در طول شمع و تفکیک باربری جداره با نوک درآزمایش بارگذاری استاتیکی شمع مستلزم ابزاربندی گران است که در اکثر موارد از آن صرفنظر می شود.
- اندازه‌گیری بار استاتیکی تنها بر مبنای قرائت فشارسنج و بدون استفاده از Load Cell می‌تواند بیش از 25% خطا وارد نتایج آزمایش نماید.
- انجام آزمایش بارگذاری استاتیکی بلافاصله در پایان کوبش امکان پذیر نیست و حداقل فاصله زمانی عملی بین کوبش شمع و آزمایش یک هفته است. لذا در سایت‌هایی که پدیده سازمان‌یابی مجدد خاک (Setup) مشاهده می‌شود، به سختی می‌توان بر مبنای نتایج آزمایش بارگذاری استاتیکی معیاری برای کوبش و پذیرش سایر شمع‌های پروژه ارائه نمود.